ﺩﺭﻭﯾﺸﯽ ﺗﻬﯿﺪﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﻍ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ. ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺮﺩ. ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺎﻍ ﺍﻭﺭﺩﻧﺪ. ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮔﻔﺖ:ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﺮﯾﻢ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﮐﺮﯾﻢ.ﺁﻥ ﮐﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺩﺍﺩﻩ؟ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ؟ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮔﻔﺖ:ﻫﻤﯿﻦ ﻗﻠﯿﺎﻥ، ﻣﺮﺍ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺑﻔﺮﻭﺧﺖ.ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﺰ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﺤﻔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻥ ﺑﺒﺮﺩ.ﭘﺲ ﺟﯿﺐ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﮑﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺩ… ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪ.ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﮑﺮ ﻧﺰﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺖ. ﻧﺎﮔﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﺮﯾﻢ ﺧﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﯾﻤﻢ ﻧﻪ ﺗﻮ.ﮐﺮﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺟﯿﺐ ﻣﺮﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻫﺴﺖ.

تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺗﻌﻄﯿﻼﺕ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﯿﺶ ﺭﻓﺖ.ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﯿﺶ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﺩ. ﻣﺮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﺭﺳﯿﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﯿﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﺪ. ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ، ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺴﺖ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰe-mailﻫﻤﺴﺮﺵ، ﯾﮏ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﭘﺴﺖ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻰﺧﺎﻧﻢ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢe-mailﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻦe- mailﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺟﯿﻐﻰ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﻯ ﺟﯿﻎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﯿﺤﺎﻝ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﯾﺪﻧﺪ: ﻫﻤﺴﺮ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻢ.ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺪﻥ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺗﻮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

تاریخ: شنبه 18 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﯿﺮ ﺯﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺍﯾﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺯﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﯽ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﺒﯽ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﻧﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﺷﺨﺮﺍﺵ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻫﻤﺴﺮ ﭘﯿﺮﺵ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺑﺪﯼ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﺮﻭﭘﻒ ﻫﺎﯼ ﺿﺒﻂ ﺷﺪﻩ ﭘﯿﺮﺯﻥ، ﻻﻻﯾﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺪﯾﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﮐﻦ ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺭﺋﯿﺴﻢ ﺑﺮﻡ ﺳﻔﺮ ﮐﺎﺭﯼ,ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﮐﻦ. ﺷﻮﻫﺮﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﺵ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ:ﺯﻧﻢ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯿﺮﻩ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ، ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﮐﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺵ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﯿﺎﻡ. ﭘﺴﺮﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﻌﻠﻤﻢ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯿﺎﺩ,ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﯿﻢ. ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺭﻭ ﻟﻐﻮ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻮﻩ ﺍﻡ ﺳﺮﻡ ﺑﻨﺪﻩ. ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﮐﻨﺴﻞ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﺧﻮﻧﻪ. ﺷﻮﻫﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﺵ ﻣﯿﮕﻪ:ﺯﻧﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺶ ﻟﻐﻮ ﺷﺪ ﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ.ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺵ ﻣﯿﮕﻪ:ﮐﺎﺭﻡ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﯿﮑﺎﺭﻡ ﭘﺲ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺳﺮ ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﻖ. ﭘﺴﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ:ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺵ ﺑﺮﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ, ﻣﻌﻠﻤﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻭ ﻣﯿﺎﺩ ﻣﺪﯾﺮ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻭﺭ ﻣﯿﺪﺍﺭﻩ ﻭ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﺩﻫﮑﺪﻩ ﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺍﺵ ﺭﺍﺷﺨﻢ ﺑﺰﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ: ﭘﺴﺮﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﮑﺎﺭﻡ.ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ.ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻦ ﺣﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺷﺨﻢ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ.ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭘﺪﺭ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ:ﭘﺪﺭ,ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﻧﺰﻥ,ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ۴ .ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ۱۲ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥFbiﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ,ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ؟ ﭘﺴﺮﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﭘﺪﺭ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ، ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ.

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻫﻮﺍ ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻫﺮﺩﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﮔﺸﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﯾﺪﻧﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﭘﺮﺳﯿﺪ":ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟"ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﻤﻰ ﺯﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺯﺷﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﻯ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﮐﻮﭼﮑﺸﺎﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮔﻔﺘﻢ":ﺑﯿﺎﯾﯿﻦ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮﻯ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ".ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺷﯿﺮﮐﺎﮐﺎﺋﻮ ﻭ ﮐﻤﻰ ﻧﺎﻥ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺮﺑﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺷﺪﻡ.ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ" :ﺑﺒﺨﺸﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢ!ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﯾﻦ؟"ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﮐﺶ ﻧﺦ ﻧﻤﺎﻯ ﻣﺒﻞ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ":ﻣﻦ ﺍﻭﻩ…ﻧﻪ"!ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺭﻭﻯ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ" :ﺁﺧﻪ ﺭﻧﮓ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﻭ ﻧﻌﻠﺒﮑﻰ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻩ".ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﺷﻼﻕ ﻧﺰﻧﺪ، ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺎﻟﻰ ﺁﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﻌﺪ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺯﺩﻡ. ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﻰ، ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ، ﺳﻘﻔﻰ ﺑﺎﻻﻯ ﺳﺮﻡ، ﻫﻤﺴﺮﻡ، ﯾﮏ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ، ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻯ ﺑﺨﺎﺭﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺳﺮﺟﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻡ.ﻟﮑﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﻣﭙﺎﯾﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺨﺎﺭﻯ، ﭘﺎﮎ ﻧﮑﺮﺩﻡ.ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﭼﻪ ﺁﺩﻡ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻫﺴﺘﻢ...

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺷﺪﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺩﻭﯾﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻣﻨﻢ ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻝ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻧﻮﮎ ﺯﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻡ ﺁﺧﻪ ﺳﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻬﺎ ﺩﻭﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﭘﺮﺍﺯ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺗﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻭ ﯾﺎﮐﺮﯾﻢ!ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻﺋﯽ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯾﺸﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﭘﺮ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻻ ﻣﺮﻏﮏ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﻪ.ﻣﺪﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﻏﮑﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻪ ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻄﺮ ﺗﻨﻬﺎﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﺩﻭﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺮﻏﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﭘﺮ ﻃﻤﻊ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻭﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ. ﺁﺭﯼ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺍﻭﻧﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ!

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺷﺘﻪﺍﺵ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﯽﺯﺩ.ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ ﺯﻟﺰﻟﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺥ ﻣﯽﺩﺍﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ.ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺸﺴﺖ.ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ.ﻣﺪﺍﻡ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺶ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩ.ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ؟ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﭼﻪ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ؟ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻟﺮﺯﯾﺪ.ﭼﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮﺩ.ﺑﻠﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﺁﻣﺪ.ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺩﯾﺪ.ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﯾﺰﺩ.ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﺪ. ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ، ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﺶ، ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺷﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ.ﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ.ﭼﺮﺍ؟ ﭼﺮﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮔﻞ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﮔﺮﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ.ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﯽ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺭﻭﯼ ﭘﻞ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ.ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ.ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻗﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺧﯽ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ ﻭ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ:ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ. ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺃﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ.ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻧﻪ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ»ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ«. ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,

ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻓﺮﻭﺵ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﻃﻮﻃﯽ ﮐﺮﺩ. ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﻮﻃﯽ ﺧﻮﺵ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ۵۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﯽ ﻭ ﻓﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﻗﯿﻤﺖ ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ:ﻃﻮﻃﯽ ﻭﺳﻄﯽ ۱۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﻃﻮﻃﯽ ﺳﻮﻡ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ: ۴۰۰۰ ﺩﻻﺭ.ﻣﺸﺘﺮﯼ:ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻣﻦ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻃﯽ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﻭ ﻃﻮﻃﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﯾﺮ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ

تاریخ: جمعه 17 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان طنز,داستانهای کوتاه,